Deze oefening komt uit de focusing traditie en heet ‘Self in presence’. In deze oefening gaan we contact maken met dat stuk in onszelf dat lief en zorgend aanwezig kan zijn bij kwetsbaarheid. Maar… lief zijn voor onszelf is als westerling wel heel moeilijk… daarom gaan we in deze oefening terug naar een moment waarop we er helemaal waren voor een dierbare die het op dat moment moeilijk had. We gaan in de oefening op zoek naar hoe we ons eigen hoogste potentieel daar toen neerzetten onder de vorm van een aantal kwaliteiten zoals liefdevolle vriendelijkheid en mededogen.
Zo maken we contact met die ruimte in onszelf dat al onze aparte stukken liefdevol kan dragen en omarmen. Vervolgens gaan we goed doorvoelen hoe dit voelt in ons lichaam en op zoek naar een handvat dat ‘klopt’ met dit gevoel. Dit handvat (woord, symbool, beeld, lichaamshouding) is een deur waar we op elk moment van de dag kunnen naar terugkeren als we het nodig voelen om ons kleine zelf even te overstijgen en liefdevol te omvatten.
Neem jouw ‘handvat’ mee doorheen je dag en keer af en toe eens terug naar het gevoel dat je had tijdens deze oefening, via het anker van jouw woord om zo eventjes terug te keren naar dit potentieel aan positiviteit in je. Mijn woord was ‘zacht stralend’ en het beeld hierbij was de warme lucht die je soms kan zien boven een stoof of boven de weg in de zomer.
Oefening: contact maken met je hoogste potentieel – 12 min
Oefening: contact maken met je hoogste potentieel – 11 min
Mia Leijssen, psychotherapeut en hoogleraar emeritus aan de Universiteit Leuven, noemt focussen in haar boek ‘Tijd voor de ziel’: het begin van een ‘innerlijke relatie’, de relatie met diegene die je altijd en overal het meest nabij is. Zo gaan we via deze oefening luisteren naar ons lichaam en op zoek naar die veilige bedding in onszelf. Mia Leijssen haar visie is dat het luisteren naar ons zelf via het lichaam op deze manier ons ook in contact brengt met iets zelf-overstijgend. We gaan dus op zoek naar een vellige bedding in onszelf, maar die eigenlijk ook wel groter is dan onszelf.
Reflectie na de oefening
- Kon je gevoelens opmerken in jezelf? En waar kon je deze voelen in je lichaam?
- Welk woord, symbool of beeld kwam er uit jouw gevoel naar boven?
- Kan je iets uit deze oefening ook meenemen naar andere momenten in je dagdagelijkse leven? Zijn er bvb. momenten in je leven waar je iets kan hebben aan het symbool of beeld dat naar boven kwam tijdens de oefening?
- Kon je ook reacties van je geest opmerken bij het gevoel? Zoals oordelen, evaluaties, wegduwen, gedachten, herinneringen, analyseren, …? En eens je deze had opgemerkt, kon je dan terugkeren naar het lijfelijke gevoel in je lichaam?